Organizmalara ayrı ayrı baktığımızda her bir organizmanın güzelliği, girift ve kompleks yapısı, simbiyotik yaşam süren canlılar ya da doğanın en mükemmel halini gördüğümüz yerler bence Pavlus’un, Romalılar 1:22-23'te bahsettiği gerçeği yansıtıyor: yaratılışta baktığımız her yerde Yaratıcı’nın eserlerini öyle net görüyoruz ki sadece Tanrı’nın var olduğunu bilmekle kalmıyor, Tanrı’nın Kutsallığı ve sonsuz gücünü de görebiliyoruz. Üstelik reddi mümkün olmayacak netlikte. Dolayısıyla bence doğa, hem biz kendisiyle, hem de o kendi içinde uyumlu olduğu sürece, kalplerimizi, zihinlerimizi ve ruhlarımızı O’na yönlendiren bir şekilde doğrudan Tanrı’ya ve bir Yaratıcı'nın varlığına işaret ediyor.